Η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου αφορά σε εκτοπισμούς, βασανιστήρια, εν ψυχρώ δολοφονίες και πορείες θανάτου στην έρημο, που οργανώθηκε από το κίνημα των Νεοτούρκων στα χρόνια 1914-1923

Όσοι επέζησαν κατέφυγαν στα εδάφη της πρώην Σοβιετικής Ένωσης και στην Ελλάδα μετά την Μικρασιατική Καταστροφή του 1922.

Οι περισσότεροι των επιζώντων πέρασαν από τα Λοιμοκαθαρτήρια της προσφυγιάς, ένα από αυτά τα «Απολυμαντήρια» στην Καλαμαριά.

Η Θεσσαλονίκη φέρει τον χαρακτηρισμό της «Προσφυγούπολης» και η Καλαμαριά της «Προσφυγομάνας».

Ωστόσο, παρά τους χαρακτηρισμούς, έναν αιώνα μετά, η πόλη μας στερείται ενός Μουσείου και Επιστημονικού Κέντρου Έρευνας, που θα προβάλλει τα τεκμήρια της γενοκτονίας, θα συμβάλει στη διεθνοποίηση της αναγνώρισης της ιστορικής θηριωδίας, θα λειτουργήσει ως επισκέψιμος χώρος μνήμης και ιστορίας.

Για την Παράταξή μας «Καλαμαριά Μητέρα Πόλη» είναι προτεραιότητα. Δεσμευόμαστε.