Η κοινωνία της Καλαμαριάς και ολόκληρη η χώρα παρακολούθησε συγκλονισμένη και με βαθύ αποτροπιασμό την έφοδο Τάγματος της Χρυσής Αυγής στο Remezzo και συγκεκριμένα στον χώρο της έκθεσης του καλλιτέχνη από τη Βόρεια Μακεδονία Σεργκέι Αντρέεφσκι.

Η εισβολή των χρυσαυγιτών αποτελεί βάναυση επίθεση στη Δημοκρατία και βαρύτατη προσβολή για τον δημοκρατικό κόσμο της Καλαμαριάς. Η Παράταξή μας «Καλαμαριά Μητέρα Πόλη» και όλοι οι δημοκρατικοί πολίτες καταδικάζουν απερίφραστα την επίθεση και ζητούν από τις αρχές να φέρουν άμεσα τους υπεύθυνους εκεί που ανήκουν, εκεί που βρίσκονται άλλωστε και οι «μέντορές» τους.

Όμως, δεν πρόκειται για μία ακόμα επίθεση των τραμπούκων του νεοναζιστικού μορφώματος, ακριβώς λόγω και της χρονικής συγκυρίας. Σε μία στιγμή που το αυγό του φιδιού δείχνει ξεκάθαρα να εκκολάπτεται και πάλι με το όνομα του καταδικασμένου πρωτοπαλίκαρου της Χρυσής Αυγής να πρωταγωνιστεί στην επικαιρότητα όχι για όσα συγκλονιστικά ακούγονται στο Εφετείο από τα θύματα των δολοφόνων χρυσαυγιτών, αλλά για το εάν θα μπει και πάλι στο ναό της Δημοκρατίας που τόσο μισεί, γεγονότα σαν και αυτό που συνέβη το απόγευμα της Τετάρτης στην Καλαμαριά, αποκτούν ακόμα μεγαλύτερη επικινδυνότητα και βαρύτητα.

Όμως, η ευθύνη για τα όσα κάνουν σήμερα το γύρο της χώρας με την Καλαμαριά μας στο επίκεντρο, βαρύνει και τη διοίκηση Δαρδαμανέλη, η οποία προχώρησε στη διοργάνωση της έκθεσης, χωρίς να διαθέτει επ’ ουδενί τις γνώσεις και τις ικανότητες να χειριστεί λεπτά θέματα που άπτονται και της εξωτερικής πολιτικής της χώρας. Άλλωστε, όσο γνωστή είναι η καλλιτεχνική αξία του Σεργκέι Αντρέεφσκι, τόσο γνωστή είναι και η ύπαρξη ομάδων που ψάχνουν να καπηλευτούν για τους δικούς τους αλυτρωτικούς σκοπούς γεγονότα συνεργασίας και πολιτισμού.

Φυσικά καμία διοίκηση και κανένας φορέας δεν πρέπει να λειτουργεί φοβικά, ειδικά απέναντι στους εχθρούς της Δημοκρατίας. Όμως, η διοίκηση του δήμου Καλαμαριάς όταν αντιλήφθηκε τις αντιδράσεις που η ίδια της η άγνοια και η απουσία έρευνας προκάλεσε, έσπευσε να βγάλει τον εαυτό της από το κάδρο, να προστατεύσει αποκλειστικά τα συμφέροντά της, ξεχνώντας να κάνει το ίδιο και για την ουσία της επιλογής της, την ίδια την έκθεση.

Όσο για το χώρο του ντροπιαστικού και απολύτως καταδικαστέου περιστατικού, το Remezzo, μπορεί η διοίκηση Δαρδαμανέλη και Ανδρεάδη να το έχει μετατρέψει σε καφέ μπαρ της σειράς, όμως για την Καλαμαριά είναι κομμάτι της ιστορίας της, το οποίο η «Καλαμαριά Μητέρα Πόλη» έχει και το σχέδιο και τη βούληση να μετατρέψει σε διαρκές σημείο πολιτιστικής αναφοράς της πόλης μας.